දුක හිතුන වෙලාවට….

මීට කලින් මං "මානසිකව වැටුන කෙනෙක්ගෙ හිත හදන්න ඔබත් කැමතිද?" කියල ලියපු පෝස්ට් එකට ගොඩක් අය දාපු කමෙන්ට්ස් කියෙව්වට පස්සෙ තමයි මේ ලිපිය ලියන්න හිතුනෙ. ගොඩක් අයගෙන් ඉදිරිපත් උන අදහසක් තමයි මං අනිත් අයගෙ ප්‍රශ්න වලදි ඒ අයට කොයි තරම් හයියක් උනත් මට ඕන වෙලාවට ඒ කිසි කෙනෙක් මට නෑ කියන එක. ඇත්ත. ඔය කාරණාව මටත් අදාළයි. අපි හැමෝටම අපේම කියල ප්‍රශ්න තියෙනවනෙ. ඒවා විසඳ ගන්න මහන්සි වෙන අතරේ අනිත් අයගෙ ප්‍රශ්න ගැනත් හොයල බලන්න අමාරු වෙන්න පුලුවන්..ඒක සාමාන්‍යයයි. ඒ උනත් කෙනෙක් ප්‍රශ්නෙකට මූණදුන්නම තව කෙනෙක් එක්ක ඒ දුක බෙදා ගන්න උත්සහ කරනව..මොකද හිතේ තියෙන දුක එතකොට ටිකක් හරි අඩුවේවි කියල හිතන නිසා.හැබැයි ඒ වගේ වෙලාවක ඒ දුක කියන්න කෙනෙක් නැති උනොත්?  එතකොට දැනෙන දුක නම් හරිම වැඩියි. ඒ වගේ වෙලාවක හිත ටිකක් හරි හදාගන්න,  දුක ටිකක් හරි අඩු කරගන්න, අපිට තියෙන විකල්ප මොනවද? පහුගිය ටිකේ මං සෑහෙන්න උත්සහ කලා ඒ විදිහෙ වෙනත් ක්‍රම වලින් හිත ටිකක් හරි සැහැල්ලු කරගන්න. කලින් පෝස්ට් එකට ආපු කමෙන්ට්ස් එක්ක හිතුන මං කරපු ඒ දේවල් ටික කාට හරි ප්‍රයෝජනවත් වෙයි කියල පෝස්ට් එකක් විදිහට දාන්න. 

1) කාටවත් පේන්නෙ නැති වෙන්න ඇති තරම් අඬන්න

මේක ඉතින් අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෙවෙයි කියල හිතෙයි. හිතට දුකක් දැනුනම නිරායාසයෙන්ම අපේ ඇස් වලට කඳුලු එනව තමයි. ඒත් පැත්තකට වෙලා හිතේ තෙරපිලා තියෙන දුක කඳුලු වලින් පිට කළාම හිතට පොඩි සහනයක් දැනෙනව. දරාගන්න බැරි තරම් දුක හිතුන වෙලාවලට මං පැය ගනන් අඬල තියෙනව. අඬල අඬල කඳුලු නවතින කොට හිතට පොඩි සහනයක් දැනෙනව කියන එක මං අත්දැකීමෙන්ම දන්නව.

2)මනඃකල්පිත යාලුවෙක්ට දුක කියන්න

පිස්සු අදහසක් වගේ පේනව තමයි. ඒත් මේ මං කරපු දේවල් වලින් හිතට සෑහෙන්න සැනසීමක් දුන්න දෙයක්. මුලින්ම කලේ මගේ හොඳම යාලුවෙක්ව හිතෙන් මවාගත්තු එක. එයා මගේ ළඟින් ඉන්නව කියල හිතාගෙන කෙලවරක ඉඳන් මට තියෙන හැම ප්‍රශ්නයක්ම, දුකක්ම එයාට කිව්ව. ඇත්ත කෙනෙක්ට ඔය වගේ පැය ගණන් කතාකරද්දි ඈණුම් යවනව, වෙන කථා පටන් ගන්නව, එයාට මේව අහන් ඉඳල ඇතිවෙලා කියන එක විවිධ විදිහට පෙන්නනව වගේ දේවල් සිද්ද වෙනවනෙ. එතකොට අපිත් අපහසුතාවෙට පත් වෙනව. මේ ක්‍රමයෙදි එහෙම වෙන්නෙ නෑ. ඕනතරම් වෙලා අපිට කථා කරන්න පුලුවන්.

සාමාන්‍යයෙන් යාලුවෙක්ට ප්‍රශ්නයක් කියද්දි අපි මෙච්චර කල් ඒ ප්‍රශ්නෙ නොදැකපු විසඳුම් පේන්න ගන්නව, සමහර වෙලාවට අපි හිතන තරම් මේ ප්‍රශ්නෙ බරපතල නෑ කියල අපිටම හිතෙන්න ගන්නව. ඒ වගේම කලින් කියපු සැහැල්ලුවත් හිතට දැනෙනව. මේ විදිහට මවා ගත්ත කෙනෙක්ට දුක කියද්දිත් ඒ දේවල් ඒ විදිහට සිද්ධ වෙනව. මට නම් මේ ක්‍රමය හිත හදාගන්න සෑහෙන්න උදව් උනා.

http://akriti91.wordpress.com

3) හිත වෙනත් දේකට යොදවන්න.

මේකේදි එක එක්කෙනාට ගැලපෙන දේවල් වෙනස් වෙන්න පුලුවන්. මං නම් වැඩිපුරම කලේ බ්ලොග් කියවපු එක. ඒකෙන් හිත වෙන පැත්තකට යොදවල තියාගන්න පුලුවන් උනා. මේ තුන්වෙනි ක්‍රමය ප්‍රශ්න වලට, දුක් කරදර වලට විසඳුමක් දෙන්නෙ නෑ තමයි. හැබැයි හැමවෙලාවෙම හිතට වද දෙන ප්‍රශ්න වලින් ටික වෙලාවකට හරි ඈත් වෙලා හිටියම හිත පොඩ්ඩක් රිෆ්‍රෙෂ් වෙනව වගේ එකක් වෙනව. එතකොට ආයෙත් ප්‍රශ්න දිහා ටිකක් විතර පැහැදිළි මනසකින් බලන්න ඒක උදව් වෙනව. බ්ලොග් කියවන එකට අමතරව පත්තරයක් කියවන එක, සුරතල් සත්තු එක්ක වැඩි කාලයක් ඉන්න එක වගේ දේවලුත් මට නම් සාර්ථක ප්‍රථිපල ගෙනාව. තව භාවනා කරන එක, ෆිල්ම් එකක් හරි ටීවී එක හරි බලන එක, පොතක් කියවන එක, ගෙවල් අස් කරන එක වගේ දෙවල් උනත් කරන්න පුලුවන්.

මේ දේවල් බොහොම සරලයි තමයි. මේව අමුතුවෙන් කියන්න දේවල්ද කියලත් සමහරුන්ට හිතෙයි. මීට වඩා සාර්ථක ක්‍රම තියෙන්නත් පුලුවන්. මනෝ විද්‍යාව ගැන මට ලොකු දැනුමක් නෑ. ඒ උනත් මං මේ ලිව්වෙ මගේ අත්දැකීමෙන්. මගේ හිත ටිකක් හරි හදාගන්න උදව් උන දේවල් තව කෙනෙක්ටත් උදව්වක් වේවි කියල හිතුන නිසා.

සමහර ප්‍රශ්න වලට අපිට උත්තර ඇස් දෙක ඉසරහම තියෙනව. කරන්න තියෙන්නෙ ප්‍රශ්න විසඳ ගන්න ඕන ටික කරන එක විතරයි. සමහර වෙලාවලට ප්‍රශ්න කරදර ඉස්සරහ අපිට කිසිම දෙයක් කරන්න බැරි අවස්ථාත් තියෙනව. ඒ වෙලාවට කරන්න තියෙන්නෙ කාලයටම ඒව විසඳන්න ඉඩ දීල බලාගෙන ඉන්න එක. 

ඒ වගේ වෙලාවට හිතට දැනෙන දුක පාලනය කරගෙන ඉන්න එක වැදගත්. මේ සරල ක්‍රම මට ඒකට පුංචි අත්වැලක් උනා. ඒ නිසාමයි මගේ ඒ අත්දැකීම් ඔබත් එක්ක බෙදා ගන්න හිතුවෙ.