අලුත්...ලු අවුරුද්ද

2014, හැමකෙනෙක්ටම සාමය සතුට පිරි සුභ නව වසරක් වේවා!!!!

දැන් කට්ටිය බලන්න එපා මේ මනුස්සයට මොනවා වෙලාද අවුරුද්ද ලබල සෑහෙන දවසකට පස්සෙ සුභ පතන්නෙ කියල. මෙහෙමනේ... අවුරුද්ද ලබපු මුල් දවස්වල හැමෝම සුභ පතනවනෙ. ඉතින් මට හිතුනා ටිකක් පහුවෙලා සුභ පැතුම් එක් කරන්න.

2014 පටන් ගනිද්දි හැමෝම අලුත් අවුරුද්ද පිළිගන්න සූදානම් උනා. සුභ පතල New year cards යැව්වා, SMS එව්වා, 31 රෑ 12ට රතිඤ්ඤා පත්තු කලා, කැවුම් කිරි බත් හැදුවා..ඔය වගේ නනාප්‍රකාරදේවල් කලානෙ.

ඒත් චාම්ස්ට මේ අවුරුද්ද ගැන වගේ වගක්වත් තිබ්බෙ නෑ. මට නම් ඒක තවත් එක දවසක් විතරයි. සුභ පතපු අයට සුභ පැතුවා, වැඩ කරන තැන ලෑස්ති කර තිබ්බ අවුරුදු මේසෙන් කෑම ටිකක් කෑවා. එච්චරයි. ඇත්තම කියනවනම් ගිය 31 වෙනිදා මම වැඩ වගයක් කර කර හිටියා රෑ වෙනකන්. 12ට දහයක් තියෙද්දි තමයි තව ටිකකින් අවුරුද්දක් ලබනවනේ කියල හිතුනෙ. එවෙලෙ කර කර හිටපු දේ පැත්තකට දාල ඉක්මනට ඇඳට පැනල ඇස් දෙක පියාගත්තෙ අවුරුද්දට මූණදෙන්න තරම් ශක්තියක් මට තිබුනෙ නැති නිසා. මගේ ජීවිත කාලෙ පුරාම ලබපු අනිත් හැම අවුරුද්දක්ම ලැබුවෙ එකම විදිහකට. ඒ මගේ ආදරණීය මාමත් එක්ක. හරියට රෑ 12ට ඔහුගෙ දෙපා වැඳලා ඔහුගෙ ආශිර්වාදයත් එක්ක අවුරුදු උදාවට මූණදුන්න මට ඔහු නැතුව ඇස් ඇරගෙන ඉන්න එකත් අමාරු උනා. 

මීට කලින් නම් අවුරුද්දක් ලබන කොට මටත් අලුත් බවක් දැනුනා. මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් නම් අවුරුද්ද ඇතුලත ඉටු කරගන්න ඕන බලාපොරොත්තුත් මට තිබුනා. අලුත් අවුරුද්දට කලින් දවසේ වෙන වෙනම කට්ටියට යවන්න ඕන SMS එහෙම ලෑස්ති කරගෙන හරියටම රෑ 12 ඉඳන් වටේටම SMS යවන පුරුද්දක් මටත් තිබුනා. ඒ හැම දෙයක්ම කරන්න හිතුනෙ, මේ උදා වෙන්නෙ අලුත් අවුරුද්දක් කියන හැඟීම හිතට දැනුන නිසා. ඒත් පහුගිය අවුරුද්ද දෙක ඇතුලත ඒ දේවල් ගොඩක් වෙනස් උනා.

2013 පටන් ගනිද්දි මම කිව්වෙ දැන් අන්තිමට මට ජීවිතේ ඉතුරු වෙලා තියෙන්නෙ එකම එක බලාපොරොත්තුවක් විතරයි කියලා. 2013 ඉවර උනේ මගේ හිතේ තිබුන අවසන් බලාපොරොත්තුවත් මගෙන් සදහටම උඳුරාගෙන. පහුගිය දවස් වල මගේ බ්ලොග් එක කියවපු අයට නම් මම මේ කියන්නෙ මොකක් ගැනද කියල සමහරවිට මතකත් ඇති. කොහොම උනත් ඇත්තම කියනව නම් මට මගේ ජීවිතයත් එක්ක තියෙන්නෙ පුදුම තරහක්. හැම වෙලාවෙම මට හිතෙන්නෙ ඇයි මට මෙහෙම වෙන්නෙ..මම කාට මොන වැරැද්දක් කරලද කියලයි. සමහරවිට මේ මම කලින් ආත්මෙක කරපු දෙයක් වෙන්න ඇති. ඒ දේවල් කොහොම උනත් මේ ජීවිතය ඇතුලේ මම අතරමං වෙලා.හැම පැත්තෙම තියෙන්නෙ අඳුර විතරයි. කවදාවත් එලිය එන්න බැරි අඳුරු ආගාධයක මාව හිර වෙලා.

ජීවිතය මාත් එක්ක පුදුම විදිහක සෙල්ලමක් කරන්නෙ. ඉස්සරවෙලාමට හොඳ ලස්සන දේවල් පෙන්නනවා. ඒවා ජීවිතයට ළං කරනවා. මම ඒවා විඳින්න ගන්නකොටම ඒ දේවල් හරිම දරුණු විදිහට මගෙන් ඈත් කරනවා. ඕක සැරයක් දෙසැරයක් උනානම් ඉවසන්න පුලුවන්. ඒත් පහුගිය අවුරුදු ගාණක් තිස්සෙම මට වෙන්නෙම ඔය දේමයි. ඒ නිසාම දැන් මොකක් හරි පුංචි හරි හොඳ දෙයක් වෙන කොට මාව සීතල වෙලා යනවා. මොකද දැන් මම හොඳටම දන්නවා ඒ පුංචි සතුට පිටිපස්සෙ හැංගිලා මොකක් හරි ලොකු දුකක්, දරාගන්න බැරි ප්‍රශ්නයක් මං දිහාට එනවා කියල. 

කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුලුවන්, ඉතින් ඕකනේ ජීවිතය කියන්නෙ කියල. දුක සැප, ලාභ අලාභ, යස අයස මේ හැමදෙයක්ම ජීවිතේට උරුමයි කියල. ඒක මං නොදන්නවා නෙවෙයි. ඒත් මතක ඇති කාලෙක සතුට කියල දෙයක් හිතේ සැනසිල්ලෙන් විඳගන්න බැරි උනාම, දුකම විතරක් බලන බලන තැනින් මතු උනාම කෙනෙක්ට තව දුරටත් ජීවිතේ ගැන සුභ සිහින දකින්න පුලුවන් කියල මට නම් හිතෙන්නෙ නෑ.පෞදගලිකව මට නම් එහෙම කරන්න බෑ.

ඊයේ රෑ අම්මත් එක්ක කතා කර කර ඉන්නකොට අම්ම කිව්වෙ, ඔයා හැම වෙලාවෙම හිතන්නෙ ඍණාත්මකවනෙ කියල. ඒත් අනිත් අයට එහෙම පෙනුනත් මම දන්නවා මට ජීවිතය ගැන තියෙන්නෙ ඍණාත්මක සිතිවිල්ලකට වඩා යථාර්ථවාදී අදහසක් කියන එක. ජීවිතය ආයෙ ආයෙත් ඔප්පු කරල පෙන්නනවා මම හරියි කියල. ඉතින් කොහොමද මම බොරුවට ධනාතමක්ව හිතන්නෙ. එහෙම හිතපු හැමදේම වැරදිලා මම තව තවත් අසරණවෙනකොට ඔය "හැමදේම හොඳ විදිහට සිද්ධ වෙයි" කියන මිථ්‍යාවෙන් මිදිලා ඇත්ත ඇති සැටියෙන් විඳගන්න එක මට ලේසියි.

ඇත්තම කියනවනම් මට දැන් මගේ ජීවිතයත් එක්ක තියෙන්නෙ පුදුම තරහක්. ඒක දවසකින් දෙකකින් ඇති උන දෙයක් නෙවෙයි. මාව විහිලුවකට අරගෙන ජීවිතේ මාත් එක්ක කරන මේ සෙල්ලමෙන් මම දැන් හොඳටම හෙම්බත් වෙලා. හරිම මහන්සියි මට. සැනසිල්ල කියන වචනය අහන්නවත් ලැබෙන්නෙ නැති, සතුට කියන එක තහනම් උන, පරණ පුරුදු ජීවිතයට තවත් එක අවුරුද්දක් එකතු උනා කියල මට අමුත්තක් දැනෙන්නෙ නැත්තෙ ඒකයි. 2014දි ඉස් ඉස්සෙල්ලම යාලුවෙක් Wish you a very happy new year 'කියල එව්ව SMS එකට එයාට සුභ පතල මෙසේජ් කරාට පස්සෙ ඒ SMS එක දිහා බලන් හිටිය මට හිතුනෙ “Well…this year may be new, but it sure ain't  going to be a happy one කියල විතරමයි.

අනාගතය ඔබ නො එන්නේ නම් මැනවි කියලා මම මීට කලින් පෝස්ට් එකක් ලිව්වා. ඒකෙදි මම කිව්වා එළඹෙන අනාගතයට මම බය ඇයි කියල. ඒ කියපු හැමදෙයක්ම අද ඇත්ත වෙලා.මම හිතුවටත් වඩා යකා කලුයි කියල මම දැන් දන්නවා. ජීවිතේ මට වෙනස් කරන්න පුලුවන් දේවලුත් තියෙනව බැරි ඒවත් තියෙනවා. එහෙම පුලුවන් දේවල් වලට වඩා බැරි දේවල් වැඩි උනාම ජීවිතේට ඕන විදිහට ගලාගෙන යන්න ඉඩ අරිනව මිසක් වෙන කරන්න දෙයක් ඇත්තෙ නෑ කියලයි මට හිතෙන්නෙ.

                                                        පුංචි වෙලාවකට

                                                        මගේ ළඟට ඇවිත්

                                                        තත්පර ගාණකට මාව හිනස්සවල

                                                        ආයෙත් කල්ප කාලාන්තරයකට

                                                        හොයා ගන්න බැරි වෙන්නම අතුරුදහන් වෙන

                                                        සතුට,

                                                        ඔබට වඩා

                                                        කවදාවත් මාව හැර නොයන

                                                        හැමදාමත් මාත් එක්ක ඉන්න

                                                        මට පුරුදු.. හිතවත්

                                                        කඳුලට,

                                                        මං දැන් ලෙන්ගතුයි…..