Ads 468x60px

Monday, January 27, 2014

බනින්න පෙර සිතා බලමු


මේ ලිපිය ලියන්න හිතාගෙන හිටියෙ සෑහෙන කාලෙකට කලින්. ඒත් එක එක දේවල් නිසා ඒක අතපසු උනා. ඒත් අද යාලුවෙක් එයාට උන දෙයක් කිව්වම මේ සටහන අදම ලියන්න හිතුනා.

තරහව එහෙමත් නැත්තන් කෝපය කියන දේ ජීවිතේ එක පාරක් හරි අත් නොවිඳපු කෙනෙක් පෘථග්ජන මිනිස්සු අතරෙ නැතුව ඇති. අපිට රුස්සන්නෙ නැති, අපි අකමැති, එහෙමත් නැත්තන් අපිට හානියක් වෙන දෙයක් උනාම තරහ නොයන කෙනෙක් නෑ තමයි. ඒත් හිතට දැනෙන ඒ තරහ මිනිස්සු පිට කරන්නෙ විවිධාකාර විදිහට. සමහරු කෑගහලා බැනල රණ්ඩු කරල ගහමරාගෙන ඒ තරහ පිට කරනවා. තවත් අය ඒ තරහ එක පාර පෙන්නන්නෙ නැතුව අවස්ථාවක් ලැබුන ගමන් බොහොම සූක්ශම විදිහට ඒ තරහ පිරිමහ ගන්නවා. තවත් අය කොයි තරම තරහ ගියත් ඒක හිතේ තද කරගෙන කිසිම වෙනසක් නොපෙන්වා ඉන්න හදනවා. මේ ලිපියෙන් මම බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ මේ තුන් ගොල්ලගෙන් පලවෙනියටම කියපු අය ගැන ටිකක් කථා කරන්න.

පුංචි සිද්ධියක් අල්ලගෙන තමන් ආදරය කරන අයට, හිතවතුන්ට වගේම තමන් වටේ ඉන්න අයට බනින එක මේ අයට පුරුද්දක් වෙලා. ඉවසීම කියන වචනය උනත් ඒ අයට නුහුරුයි. ඒ වෙලාවට සමහරවිට බැනුම් අහන අය ඒ විදිහටම ප්‍රතිචාර නොදක්වනවා වෙන්න පුලුවන්. ඒ කියන්නෙ එයාලා සද්ද නැතුව ඒ බැණුම් අහගෙන ඉන්නවා වෙන්න පුලුවන්. මේ තරහ ගන්න අය හිතන්නෙ එහෙම වෙන්නෙ අනිත් අය තමන්ට තියෙන බය නිසා කියල. ඒත් ඒක එහෙම නෙවෙයි. ගොඩක් වෙලාවට ඒ අය නිශ්ශබ්ධව ඉන්නෙ බයකට වඩා අනිත් කෙනා ගැන තියෙන ආදරය, එහෙමත් නැත්තන් ගෞරවය නිසා වෙන්න ඇති. සමහරවිට එතන තියෙන්නෙ අනිත් අය ඉස්සරහ රණ්ඩු වෙන්න තියෙන ලැජ්ජාව වෙන්නත් පුලුවන්.

උදාහරණයකට මෙහෙම හිතන්න. කෑම රස නෑ කියල සැමියෙක් බිරිඳට තදින්ම දෝශාරෝපණය කරනවා. ඒ වෙලාවට බිරිඳ එකට එක නොකියා, පිඟන් පොලවෙ නොගහ ඉන්නෙ ඇයි?? එයාට කතා කරන්න බැරි නිසාද? නැත්තන් භාශාව දන්නෙ නැතුවටද? එහෙමත් නැත්තන් තරහ නොයන නිසාද?
නෑ….
එහෙම ඉන්නෙ සැමියට තියෙන ආදරේ නිසා, ගෞරවය නිසා..අහල පහල ඉන්න අයට මේ රණ්ඩුව ඇහෙන නිසා.

තරහ ගන්න ගොඩක් අය හිතන්නෙ ආවේගශීලී වෙන එක ලොකු හපන්කමක්, නිහඬව ඉන්න එක දුර්වල කමක් කියල. ඒත් ඒක එහෙමද? නිකමට හිතන්න වඩා ලේසි කැස්සක් හංගගෙන ඉන්න එකද එහෙමත් නැත්තන් කැහැලා ඒ කැස්ස පිට කරන එකද? දෙවෙනි විදිහ නේද ලේසි? මම හිතන්නෙ තරහ උනත් ඒ වගේ. හිතට දැනුන ගමන් පිට කරන ඒක මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයි. ඒක ඕනම කෙනෙක්ට කරන්න පුලුවන්. ඒත් සංයමයෙන් ඒ තරහ පිට නොකර ඉන්න එක සෑහෙන අමාරු දෙයක්. එහෙම ඉන්න පුලුවන් හිත ශක්තිමත් කෙනෙක්ට විතරයි.


ඉක්මනින් කෝපයට පත් වෙන අය තමන්ගෙ ඒ දුර්වලතාවය මගහරවා ගන්න එහෙමත් නැත්තන් සාධාරණීකරනය කරන්න කියන දේවල් දෙකක් තියෙනවා.

1) මට තරහ ගියොත් ඒ වෙලාවට විතරයි. ඊට පස්සෙ ඒ කියපු දේවල් වත් ඒ සිද්ධියවත් මට මතක නෑ.

දැන් මෙහෙම කියන අය හිතන්නේ ඒ වෙලාවට කෑගහල ඒක අමතක කරන එක හරි හපන්කමක් කියල. ඒත් ඒක එහෙම නෑ. ඔබට තරහ ගිහින්  බනිද්දි ඒ පිට කරන වචන ඒ බැණුම අහන කෙනාගෙ හිතට ඇතුල් වෙන්නේ වෙඩි උණ්ඩ වගේ. ඒවා ඒ කෙනාගෙ හිතේ ඇති කරන තුවාලවල තරම බනින කෙනාට හිතාගන්නවත් බෑ. එයාට ඊළඟ මොහොතෙ ඒ දේවල් අමතක කරන්න පුලුවන් උනාට හොඳ සිහියෙන් ඉඳන් බැනුම් අහපු කෙනාට ඒ කියපු වචනයක් වචනයක් ගානේ හොඳට මතක තියෙනවා. සමහරු තෑගි ගෙනත් දීලා ඒ සිදුවීම අමතක කරවන්න හැදුවත් චොක්ලට් එකකින්, සාරියකින් එහෙම නැත්තන් වෙන මොකක් හරි තෑග්ගකින් අර කෙනාගේ හිතේ ඇති උන තුවාලය හොඳ කරන්න බෑ කියන එකත් කට්ටිය මතක තියා ගන්නවනම් හොඳයි.

motivationalpicturess.blogspot.com

2) තරහ යන්නෙ ගොඩක් ආදරණීය අයට.

මේක නම් අහපු දවසෙම මට හිනා ගියා. ඇත්තටම ආදරණීය කෙනෙක්ට කවදාවත් තමන් ආදරය කරන කෙනෙක්ගෙ හිතක් රිද්දන්න පුලුවන්ද? මට නම් මම ආදරය කරන කිසි කෙනෙක්ට එහෙම කරන්න බෑ. සමහරවෙලාවට අපි ආදරේ කරන අයත් එක්ක අපිට තරහ යනවා තමයි. හැබැයි එහෙම තරහ යන්නෙ එක්කො ඒ අය කරන දේකට, එහෙමත් නැත්තන් අපි කියන දෙයක් එයාල නොකරන කොට. උදාහරණයකට කොච්චර කිව්වත් අම්මා වෙලාවට බෙහෙත් බොන්නෙ නැතිකොට අපට තරහ යනවා. ඒත් එහෙමයි කියල කටට එන ඕනම වචනයක් කියල අම්මට බනින්න පුලුවන්ද? බැනල ඊට පස්සෙ අම්මා කෙනෙක් අඬන කොට මම බැන්නෙ ආදරේටනෙ කියල කියන්න පුලුවන්ද? අපි කෙනෙක්ට ආදරෙයි කියල අඟවන්න තියෙන හොඳම විදිහ තමයි එයාගෙ හිත නොරිද්දන එක. ඕනම දෙයක් ආදරයෙන් පැහැදිලි කරල, තෝරල දෙන්න අපිට පුලුවන් වෙන්න ඕන. එහෙම බැරි නම් ඒක අපේ දුර්වලකමක්. ඒකට අනිත් අය පළි නෑ

ඔය අතරෙ ඉක්මනට තරහ යන අයගෙ හිත හොඳයි කියලත් කියනවා. අර හිත යට දෙයක් තියාගෙන මූණට එකක් කියන අයට වඩා නම් ඒක හොඳයි තමයි. ඒත් එහෙම කරන එකෙන් වෙන්න පුලුවන් නරක කොයි තරම්ද කියලත් හිතල බලන්න අපිට පුලුවන් වෙන්න ඕන.

ඉතින් ඉක්මනට තරහ ගන්න අයට හිතන්න දේවල් ටිකක් මේ විදිහට සටහන් කරන්න හිතුවා.

1) තරහ ගන්න එක හපන් කමක් නෙවෙයි

හිතන්න එපා කිසිම වෙලාවක අනිත් අයව කටෙන් බය කරගෙන ඉන්න එක හපන්කමක් කියල. ඒක ඔබට ඔබවවත් පාලනය කරගන්න බෑ කියන එක ලෝකයට ප්‍රදර්ශනය කිරීමක් මිස වෙන කිසිවක් නෙවෙයි. ඔබෙන් බැනුම් අහගෙන, ගුටි කාගෙන ඉන්න අය එහෙම ඉන්නෙ අනිත් පැත්තට හැරිල ඔබට ගහන්නවත්, බනින්නවත් බැරි කමකට නෙවෙයි. ඔබ තරම් ඔවුන් දුර්වල නැති නිසා.

http://quotespictures.com


2) කෝපය අන් අය ඉදිරියේ ඔබව මෝඩයෙකු කරයි

හිතල බලන්න පොඩි දේකට උනත් තරහ ගන්න අය ගැන. කවුරුත් එහෙම අයට කැමති නෑ නේද? ඕන එකටයි එපා එකටයි හැම එකටම කෑගහන අයව අනිත් අයට විහිලුවක්.
"එයා කියන ඒවා කවුද ගනන් ගන්නෙ. එයා ඕන එකකට ගිරිය කඩාගෙන කෑ ගහන්නනෙ දන්නෙ"
"අපෝ එයාට හොස්ස ළඟින් මැස්සා යන්න බෑනෙ."
මේ විදිහෙ කතා ඔබත් අහල ඇතිනෙ. පුංචි වැරැද්දකට උනත් හැමෝම ඉස්සරහා තමන්ට බනින ආයතන ප්‍රධානියෙක් ගැන හිතන්න. එහෙම කෙනෙක් කවදාවත් ඔහු යටතේ ඉන්න අයට ප්‍රිය වෙන්නෙ නෑ. ඔහු කියන  දේවල් කිසිකෙනෙක් ගනන් ගන්නෙත් නෑ. "එයා කොහොමත් ඉන්නෙ තද වෙලානෙ" කියන අදහස තමයි ඒ අයගෙ හිත් වල තියෙන්නෙ. ඒත් බොහොම සාධාරණ විදිහට හිතන කෙනෙක් තරහ ගත යුතුම තැනකදි තමන්ගෙ සේවකයන්ට තරවටු කරාම ඕනම කෙනෙක් ඒ ගැන දෙපාරක් හිතන්න ගන්නවා.
"කවදාවත් නැතුව සර්/මැඩම් එහෙම කතා කලේ මොකක් හරි හේතුවක්නිසා නේද"  කියල ඔවුන් හිතනවා. ඒත් හැමදාම කෑගහන කෙනෙක් යටතේ ඉන්න අය ලොකු වැරැද්දකදි උනත් ඒ බැණුම ගනන් ගන්නේ නෑ. මොකද ඔවුන් කම්මලේ ඉන්න බල්ලන් වගේ වෙලා නිසා.
http://blindgossip.com

3) ඔබට වගේම අනිත් අයටත් තරහ යන බව තේරුම් ගන්න.
සමහරු ඉන්නවා තමන්ට පොඩි වැරැද්දක් උනත් ඒක ලොකු රණ්ඩුවකට පෙරලා ගන්න හදන.ඒත් එයාල අතින් වැරැද්දක් උනාම එයින් අගතියට පත් පාර්ශව ඒක පෙන්නවටවත් ඔවුන් කැමති නෑ.
උදාහරණේ: පෙම්වතාට/පෙම්වතියට බැනපු කෙනෙක් ඊලඟ මොහොතේ මම බැන්නෙ විහිලුවටනෙ/ දැන් ඒ කතාව ඉවරයි ඒක අමතක කරන්න/ මෙන්න ඔයාට තෑග්ගක්..ඊයේ බැනපු එකට මට සමාව දෙනව නේද?”/ වගේ දෙයක් කිව්වාම, අනිත් කෙනා පැනපු ගමන්
" ඔව් අනේ මට එහෙම බැණුමක් ඇහුවද කියලවත් ගානක් නෑ"
කියල කියයි කියල ඔවුන් බලාපොරොත්තු වෙනවා. එහෙම නැතුව ටිකක් දුකෙන් හිටියොත් "මොකද මේ තාම මූණ එල්ලගෙන"  කියල ආයෙත් ඒ මිනිස්සුන්ටම බනින්න ගන්නවා. ඒකෙන් වෙන්නෙ තියෙන ප්‍රශ්න වැඩි වෙන එක විතරයි.

4) හැමදේම ඉවසගෙන ඉන්න අයව දුර්වලයින් විදිහට හිතන්න එපා.
මේ ගැන කලින් කිව්ව නිසා ආයෙත් විස්තර කරන්න යන්නෙ නෑ. ඕනම කෙනෙක් ඉවසන්නෙ තරහ, දුක කියන හැඟීම් නොදැනෙන නිසා කියල හිතන්න එපා කියල විතරක් කියන්නම්.


5) කාගෙන් හරි තරහ පිරිමහ ගන්න ඕන කියන හැඟීම හිතට එන්න දෙන්න එපා.
සමහරු ඉන්නවා ඕනම තරහක් පිට කරන්නෙ තමන්ට වඩාත් ආදරය කරන අයගෙ පිටින්. මොකද එයාල දන්නවා ඒ අය කවදාවත් තමන්ට පෙරළා චන්ඩි පාට් දාන්න එන්නෙ නෑ කියල. බස් එකේ කොන්දොස්තර එක්ක, වැඩ කරනතැන ප්‍රධානියා එක්ක එහෙමත් නැත්තන් කඩේ මුදළාලි එක්ක කොයි තරම් තරහ ගියත් අපූරුවට ඉවසන අය ගෙදර ආපු ගමන් මොකක් හරි වැරැද්දක් අල්ලගෙන ඒ තරහ ගෙදර ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙන් පිරිමහගන්න  පුරුදු වෙලා. තමන්ගෙ තරමෙ අය එක්ක හැප්පුනොත් ගුටි කන්න වෙයි, ලැජ්ජාවට පත් වෙන්න වෙයි එහෙමත් නැත්තන් රස්සාව නැතිවෙයි කියන බයට සද්ද නැතුව ඉන්න අය තමන්ට හානියක් නෑ කියල දන්න අය දැක්කම කැත නැතුව චන්ඩියො වෙන්න හදනවා.


6) ඔබේ සමීපතමයන් අහිමි කරගන්න එපා.
පොඩි කාලෙ ඉඳන් දරුවෙක් දකින්නෙ හැම වෙලේම රණ්ඩුවලට පැටලෙන, බැන අඬගහ ගන්න අම්ම කෙනෙක් තාත්තා කෙනෙක් නම් කවදාවත් ඒ දරුවගේ හිතේ ඒ අම්මා/තාත්තා ගැන ගෞරවයක් භක්තියක් ඇති වෙන්නෙ නෑ. ඒ වගේම එහෙම පවුල් පසුබිමකින් ඒ දරුවට වෙන යහපතකුත් නෑ. තරහව ඔබේ ආදරණීයයන් ඔබෙන් ඈත් කරන බව හොඳට මතක තියාගන්න.


7)  කිව්ව වචන ඇතුන් ලවා වත් ඇද්දවිය නොහැක.
තරග ගිය ගමන් හිතට එන ඕනම දෙයක් වචන වලට පෙරලන අය ඊට පස්සෙ තමන් කියපු කරපු දේවල් ගැන අනේක වාරයක් පසුතැවෙන හැටි අපි දැකල තියෙනවා. ඒත් ඒ කිසි කෙනෙක්ට ඒ වචන ආපහු ගිල ගන්න බෑ. සමහරවිට ඔබ කියන්න උත්සහ කරපු දේ නොවෙන්න පුලුවන් කටින් පිට උනේ. කෝපය ඔබේ ඔලුව අවුල් කරපු මොහොතේ නොදැනුවත්වම වාගෙ කියවුන වචනයක් ඔබේ මුලු ජීවිතයම කඩා බිඳ දාන්න ඉඩ තියෙන බව මතක තියාගන්න.

8) අපිට බණ කියන්න මෙයා කවුද කියල හිතන්න එපා.
හි හී…. මේ පණ්ඩිත කතා කියන්න තරම් ලොකු කෙනෙක් නම් නෙවෙයි මම. ඒත් මේ සමාජයේ ජීවත් වෙද්දි අහන, දකින, අත්විඳින, දේවල් තමයි මේ සටහන ලියන්න හේතු උනේ. මේ පෝස්ට් එක කියවල තවත් කෙනෙක්ගෙ හිත රිදෙන දෙයක් කියන්න කලින් එක්කෙනෙක් හරි දෙපාරක් හිතුවොත් මට ඒක ලොකු දෙයක්.

ඉවසීම හැම ප්‍රශ්නයකටම, හැම අවස්ථාවකටම, සුදුසු නෑ….එහෙමත් නැත්තන් ප්‍රායෝගික නෑ කියල මම දන්නවා. ඒ ගැනත් ලිපියක් ලියන්න තරම් කරුණු මේක ලියද්දි හිතට ආවා. සමහර විට ඒ ගැනත් ඉස්සරහට හිත අද්දර ලියවේවි……

Sunday, January 19, 2014

පැතුම

මල් විමසන්නේ මලේ සුවඳ           ගැනමයි
තුරුලිය මුමුණන්නේ සීත සුළං       ගැනමයි
අහස් කුස පවසන්නේ සඳේ සිසිල   ගැනමයි
සිත කොඳුරන්නේ ඔබේ ගැනම       පමණයි

මේකුලු මත රැඳුනේ ඔබේ රුවම      පමණයි
රළ මත දුටුවේ ඔබෙ සිනහව          
පමණයි               
සියොතුන් ගෙන ආවෙ ඔබේ හඬම  පමණයි
සිත නවතින්නෙ ඔබේ ළඟම           පමණයි

සැමදා තරු පැතුවේ අහසේ        බැබලෙන්නයි
සැමදා මල් පැතුවේ නටු අග      හිනැහෙන්නයි
සැමදා රළ පැතුවේ සයුරේ          නැග එන්නයි
සැමදා මා පැතුවේ ඔබේ            ළඟම ඉන්නයි




 කවි ලියන්න ගත්ත මුල් කාලේ ලියපු කවි පේළි ටිකක්. කියවා සිනාසීම සපුරා තහනම් බව කරුණාවෙන් සලකන්න.

Monday, January 13, 2014

හිතේ තියෙන දේ



නළල දිගේ ගලාගෙන ආපු දාඩිය බිංදු ටික පිටි අල්ලෙන් පිහිදගත්තු නදී වටපිට බැලුවෙ තමන් එක්ක ආපු දමිත් කොහෙද කියල බලන්න. තමන්ට වඩා අඩි ගාණක් ඉස්සරහින් ඇවිදගෙන ගිය දමිත්ව, ටවුමෙ පිරිලා හිටිය මින්නිසු ගොඩෙන් හොයාගන්න නදීට ලේසි උනේ නෑ.

ගිනි ගහන මද්දහනේ අතින් කටින් බඩු මූට්ටු අරගෙන මිනිස්සු පිරිල ඉන්න ටවුමක් මැදින් ඇවිදන් යන එක ලේසි පහසු දෙයක් නෙමෙයි කියල දන්න හිංදම වෙනද නම් නදී සතියට ඕන කරන බඩු ටික ගන්න එන්නෙ ටිකක් හවස් වෙලා. ඒත් එදා උදේ දමිත්ට ටවුමෙ කරගන්න ඕන වැඩ ටිකක් තියෙනවා කියල නදීටත් එයත් එක්කම ටවුමට යමු කියල යෝජනා කරද්දි, නදී එක පයින් කැමති උනේ කාලෙකින් දමිත් එක්ක කොහේවත් යන්න පුලුවන් උනේ නැති නිසා.

බඩු ටික අරගෙන දමිත්ගෙ වැඩ ටිකත් කරගෙන එන ගමන් ටවුමේ කඩේකින් දවල්ටත් මොනව හරි කාලම එන්න පුලුවන් වේවි..සමහරවිට ටවුමේ ෆිල්ම් හෝල් එකට ඇවිත් තියෙනව කිව්ව අලුත් හිංදි ෆිල්ම් එකත් බලන්න යං කියල දමිත් කියයිද දන්නෙ නෑ. ඒක ලස්සන ෆිල්ම් එකක් කියල එහා ගෙදර නංගිත් කිව්ව. ඒක බලන්න යං කියල කියාගන්න විදිහක් නැතුවනෙ මං හිටියේ. “ 

ගෙදරින් එළියට බහිද්දි නදීගෙ හිතේ තිබ්බෙ ඔය වගේ අදහස් ටිකක්. ඒත් කම්පියුටරේට මොනවද කෑලි වගයක් ගන්න ටවුමට ආපු දමිත්, නදී ගෙදරට ඕනි බඩු ටික ගන්නකන් හිටියෙත් හරි නොඉවසිල්ලෙන්.
 
මිහිරි සංගීතයක් ඇහුන් නිසා නදී හැරිලා බලන කොට එයා දැක්කෙ පිටිප්ස්සෙන් එන අයිස් ක්‍රීම් කරත්තෙ. මේ වෙලාවට අයිස්  ක්‍රීම් එකක් තිබුන නම් කියල නදීට හිතුන
අනේ දමිත් අයිස් ක්‍රීම් එකක් අරන් දෙනව නම්.. තමන්වත් දමිත්වත් පහු කරගෙන යන අයිස් ක්‍රීම් කරත්තය දිහා බලන් හිටිය නදීට එහෙම හිතුනත් නදී ඒක කියන්න ගියේ නෑ.  

තවත් නම් ඉස්සරහට යන්න බැරි තරමට නදීට මහන්සි දැනුනත් දමිත්ට නම් ගාණක්වත් තිබුනෙ නෑ. යන්තම් යාලුවෙක් දැකල එයාට කතා කරන්න දමිත් නැවතුන වෙලේ නදීටත් එයා ළඟට කිට්ටු වෙන්න පුලුවන් උනා.
යාලුවා ගියාට පස්සෙ දමිත් නදී දිහා හැරිල බලද්දි නදී හිටියේ එක අතක තිබුන බඩු මල්ලක් අනිත් අතට මාරු කරන ගමන්.

"මං එකක් ගන්නද?"

"නෑ දමිත් මට පුලුවන් ගෙනියන්න"

නදී එහෙම කිව්වෙ, එයා එහෙම කිව්වත් දමිත් කොහොමත් තමන්ගේ අතේ තියෙන බෑග් එකක් ගනී කියල හිතුන නිසා. ඒත් එහෙම කියපු සැනින් අනිත් පැත්ත හැරිල යන දමිත් ගැන නදීට ඇති උනේ පුදුමයක්.

තව ටිකක් ඉස්සරහට යද්දි නතර කරල තිබ්බ ත්‍රී වීලර් ටික දැක්ක නදීට අනෙ ත්‍රීවීලර් එකක යන්න ඇත්තන්කියල හිතුනෙ නිරායාසයෙන්. නදී හිතපු දේ දැනිල වගේ ඉස්සරහින් ගිය දමිත් හැරිල

"ඔයාට වීලර් එකක යන්න ඕනද? මේ ටික දුර පයින් යන්න පුලුවන්නෙ? "කිව්වම 

"හා එහෙනම් පයින්ම යං" කියනවා ඇරෙන්න වෙන දෙයක් කියන්න නදීට පුලුවන් උනේ නෑ.

http://www.theguardian.com/
**********************************************************************************************************************

මේ සිද්ධියෙන් දවස් දෙකකට විතර පස්සෙ නදීට උදේ නැගිටිද්දි ඇඟට දැනුනේ කියා ගන්න බැරි අමාරුවක්. කෙඳිරි ගගා තේ ටික හදපු නදී කල්පනා කලේ දමිත් ගෙ දවල් කෑම එක හදන්නෙ කොහොමද කියල. තේ එක බොන ගමන් කුස්සිය පැත්තට ආපු දමිත් නදීගෙ මූණෙ තිබුන ලෙඩ පාට දැක්කා.

"ඇයි ඔයාට අසනීපයක්ද"

"උණ වගේ දමිත්"

නදීගෙ නළලට අත තියල බලපු දමිත්ට, නදීට හොඳටම උණ කියල තේරුම් ගන්න අමාරු උනේ නෑ.

"බෙහෙත් ටිකක් ගේන්න යමුද...හැබැයි මට වැඩට යන්න පරක්කු වෙයිද දන්නෙ නෑ"

"තව ටිකකින් අඩුවෙයි. මම පැරසිටමෝල් පෙති දෙකක් බිව්වා"

"හ්ම්..එහෙනම් දවල් වෙනකන් අඩු උනේ නැත්තන් එහා ගෙදර නංගි එක්කවත් ගිහින් බෙහෙත් ටිකක් ගන්න"
එහෙම කියපු දමිත්, හිස් කෝප්පෙ මේසෙ උඩින් තියල යන්න ගියා.

මම හිතුවෙ දමිත් බලෙන්ම හරි මාව ඩොක්ටර් ළඟට ගෙනියයි කියල..දමිත් වෙනස් වෙලාද මන්දා….

ඒත් නදීට ඒ ගැන වැඩිය හිතන්න උනේ නෑ. ඊට වඩා දරුණු ප්‍රශ්නයක් ඇයට වද දුන්නා.
"දමිත්ගෙ දවල් කෑම එක???"

දමිත්ගෙන් අහන්න ඕන අදට කඩෙන් පැකට් එකක් ගන්න පුලුවන්ද කියල" එහෙම හිතුනත් නදීට ඒක අහන්න හිත හදා ගන්න බැරි උනා.
දමිත්ම එහෙම කියනවනම්…...

"නදී" දමිත් කතා කරද්දි නදී හිටියෙ කුස්සියේ පුටුවට බර දීල.
"මේ එනව…….ඇයි දමිත්?"
ඔයාට කෑම හදන්න පුලුවන්ද? නැත්තන් මම කඩෙන් පාර්සලයක් ගෙන්න ගන්නම්. හැබැයි ඔය කඩ කෑම මට පෙන්නන්න බෑ. ඊයෙත් නුවන්ට බඩේ අමාරුවක් ඇල්ලුවා ඔෆිස් එක ලඟ තියෙන හෝටලෙන් කාල"

"මට එච්චර අමාරුවක් නෑ දමිත්..මං මේ හාල් ටික ගරන ගමන් හිටියේ"

"වැඩිය මහන්සි වෙන්න එපා..මාලු ජාති දෙකක් තිබුන නම් ඇති"
**********************************************************************************************************************
http://footage.shutterstock.com/
දමිත් ගේට්ටුවත් වහගෙන යන හැටි බලාගෙනම නදී ඉස්තෝප්පුවේ තිබුන පුටුවක වාඩි උනා. උණ ගතිය ටිකක් අඩු උනත් ඇඟට දැන්නුනෙ පුදුම කෙඩෙත්තුවක්.

නදීට තමන් ගැන දැනුනේ පුදුම ආත්මානුකම්පාවක්. පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම නදී කිසිම දෙයක් කිසි කෙනෙක්ගෙන් ඉල්ලපු කෙනෙක් නෙවෙයි. 

පුංචි කාලෙ තාත්තා ගේන චොක්ලට් එක තනියෙම කන්න මල්ලි පොරකද්දි එයාටම ඒක දීල නදී පැත්තකට උනේ අම්මල එයාටත් කෑල්ලක් දෙයි කියල හිතපු නිසා.

"මල්ලි පොඩියිනෙ..එයාට ඕක කන්න දෙන්න. පස්සෙ ඔයාට වෙන එකක් ගෙනත් දෙන්නම්."
තාත්තා එහෙම කිව්වත් ඊළඟ දවසෙත් උනේ ඒකමයි.

අම්මල එක්ක ඇඳුම් ගන්න ගියාම උනත් කොච්චර ලස්සන ඇඳුම් තිබුනත් නදී ඒ කිසිම දෙයක් ඉල්ලුවෙ නෑ. අම්මල මට ඒක අරන් දෙයි..  නදී එහෙම හිතුවත් අම්මල සමහරවෙලාවට අරන් දෙන්නෙ වෙන ඇඳුමක්.
 ඒත් නදී, “මට මේක එපා අරක ඕන කියල කියන්න ගියේ නෑ.
දමිත් කියන්නෙ නදීගෙ පාසල් කාලෙ යාලුවෙක්. පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම  දන්න නිසා දමිත් තමන්ව හොඳින් තේරුම් අරන් ඇතියි කියල නදී හිතුවා. 
 "එයා මාව හොඳට තේරුම් අරන් ඉන්නෙ. මේමම ඉල්ලන්නෙවත් නැතුව එයා මට ටෙඩි බෙයා කෙනෙක් ගෙනත් දුන්න"
යාලුවන්ට දමිත් ගෙනත් දුන්නු තෑගි පෙන්නන ගමන් නදී කිව්වෙ එහෙම.
ඒත් බැන්ඳට පස්සෙ දමිත්ට, තමන්ගෙ හිත කියවීමේ හැකියාව නැති උනාද කියල නදීට හිතුනා.

කවදාවත් මට ඕන දේ කෙනෙක්ගෙන් කෙලින්ම ඉල්ලන්න මට බෑ. මට හිතෙන්නෙ එයා මාව හොඳටම තේරුම් ගත්ත කෙනෙක් නම් මං කැමති දේවල් ඒ කෙනා තේරුම් ගනී කියලා. ඒත් බලාගෙන ගියාම කවුරුත් මට ඕන දේවල් ගැන, මම ආස දේවල් ගැන හිතන්නෙ නෑ. 

වෙලාවකට දමිත්, ඔයාට මේක ඕනද කියල අහද්දි එකපාරටම ඔව් නොකිව්වට, මම හිතන්නෙ එයා මාව තේරුම් අරගෙන මම මොනවා කිව්වත් ඒක අරන් දෙයි කියල...   

සමහර දවසට කේන්ති ගිහින් මට බැන්නම මම පැත්තකට වෙලා අඬ අඬ ඉන්නකොට ළඟට ඇවිත් "මම කියපු දේට දුක හිතුනද" කියල අහද්දි මම නෑ කියන්නෙ ඇත්තටම දුක නැතුවට නෙවෙයි.

"ඔව් මට දුකයි. ඇයි ඔයා මට එහෙම කතා කලේ..මං මොකක්ද කරපු වැරැද්ද කියල එයාගෙ මූණට අහන්න තරම් හයියක් මට නැති නිසා.
 ඒ වෙලාවට මට හිතෙන්නෙ මගෙ ඇස් වලින් ගලන කඳුලු කියන කතාව එයා තේරුම් ගනී කියල. ඒත් එහෙම වෙන්නෙ නෑ….

මම මොකක්ද කරන්නෙ..ඇයි කිසිම කෙනෙක්ට මගේ හිතේ තියෙන දේවල් දැනෙන්නෙ නැත්තෙ???

සමහර විට වැරැද්ද මගේම වෙන්න ඇති. හැමදෙයක්ම හිතේ හංගගෙන ඉන්නවා මිසක් වචනයෙන් කියන්නෙ නැතිකොට, අනිත් අය කොහොමද ඒවා තේරුම් ගන්නෙ එදා ගිනි අව්වෙ ඇවිත් ත්‍රී වීලර් එකක ආවෙ නැති තරහට මම දමිත් එක්ක වැඩි කතාවක් නොකලේ එයා කරපු වැරැද්ද එයාට තේරෙයි කියල. කොහෙද….එයාට ඒක ගානක්වත් තිබුනේ නෑ. 

ගමේ කුඹුරු කෑල්ල මගේ නමට ලියන්නද කියල  අම්මා අහපු වෙලාවෙ මම එපා කිව්වෙ එයාල කොහොමත් ඒක මට දෙයි කියල හිතුන නිසා..ඒත් ඒක හරි යන්නෙ නෑ. ආයෙත් ඔය කතාව ආවොත් නම් ඒක මට දෙන්න කියල අම්මට කියන්න ඕනි.

දමිත්ට උනත් එයාට ඕන විදිහටම කරන්න දෙන්න බෑ. මට ඕනි දේ මීට පස්සෙ කෙලින්ම මට ඕන කියල මම කියනවා. දුක හිතුනොත් ඒකත් කියනවා. තරහ ගියොත් ඒකත් කියනවා.

අද කෑම එක උනත්, හදන්න පුලුවන්ද කියල අහපු වෙලාවෙ බොරු නොකියා කෙලින්ම බෑ කියන්නයි තිබ්බෙ. මම මෙහෙම සද්ද නැතුව ඉන්නකොට හැමෝම මාව ලේසියට ගන්නවා. ආයෙත් නම් ඒ ගොන්කම් කරන්නෙ නෑ. අනිත් අයත් තේරුම් ගත්තදෙන් මමත් හැඟීම් දැනීම් තියෙන මනුස්සයෙක් කියල. 

එහෙම හිතා ගත්තු නදී පුටුවෙන් නැගිට්ට.

**********************************************************************************************************************

සිකුරාදා දමිත් නිවාඩු දැම්මෙ නදී එක්ක බැංකුවේ වැඩකට යන්නම තිබුන හිංදා. උදෙන්ම බැංකුවට ආවත් වැඩේ ඉවරවෙන කොට දවල් වෙලා. කුඩෙත් ඉහලගෙන ටික දුරක් එනකොට නදීට ඇඟට පණ නැති ගතියක් දැනුනෙ පහුගිය ටිකේ උණ නිසා හරියට කෑමක් නොකාපු හින්දා වෙන්නැති. 

අද නම් පයින් යන්න බෑ. ත්‍රීවීලර් එකක යන්න ඕන කොහොම හරි. දමිත්ටත් මම වෙනස් වෙලා කියල දැනෙන්න අරින්න ඕන මෙහෙමවත්.

නදී එහෙම හිතුවත් ඒ වෙලාවෙ ඒ හරියෙ කිසිම ත්‍රීවීලර් එකක් තිබ්බෙ නෑ. ටික දුරක් හෙමින් හෙමින් ඇවිදන් එනකොට ඈතින් එන ත්‍රී රෝද රථය නදී දැක්කා.

"නදී.. ත්‍රීවීලර් එකක් නම් එනවා. ඔයාට පයින් යන්න අමාරුනම් මේකෙ යං. නැත්තන්  ඔයාට පුලුවන්ද මේ ටික පයින් යන්න?"

ත්‍රී රෝද රථය ටික ටික තමන් ළඟට එන හැටි නදී බලාගෙන හිටියා...


"ඕන නෑ දමිත්….මට පයින් යන්න පුලුවන්."